شما سلام كنيم، آن طور كه به يكديگر سلام مى‌كنيم. آخر تو با ما فرق دارى، اجازه بده در هنگام تحيت براى تو بخاك بيفتيم، فرمود: نه، و ليكن اگر مى‌خواهيد پيامبر خود را احترام كنيد، هر حقى را براى صاحبش بشناسيد، چون جز براى خدا، براى احدى نبايد سجده كرد.

اينجا بود كه آيه:( ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ‌) ...(بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ) نازل گرديد.[1] مؤلف قدس سره: در سبب نزول اين آيه داستانهايى ديگر غير اين دو داستان آمده و ظاهرا همه اينها از باب استنباط فكرى راويان است، و ما قبلا بطور مفصل در اين باره بحث كرديم، ممكن هم هست، چند قضيه سبب نزول يك آيه باشد و خدا داناتر است.

[1] در المنثور ج 2 ص 47 ط بيروت.