كه نوشته است: وثنى‌هاى قديم معتقد بودند كه معبود، مثلث الاقانيم است. و ساده‌تر بگويم، خدا داراى سه اقنوم است.

و باز از يونانيها و روميان و فنلانديها و اسكانديناويها نيز همان داستان ثالوث را نقل مى‌كند. و نيز اعتقاد به كلمه را از كلدانيها و آشوريها و فنيقى‌ها نقل كرده است.

و دوان سابق الذكر در همان كتابش (خرافات تورات و اديانى نظير آن) صفحه 181 تا 182 مطلبى نقل كرده كه خلاصه ترجمه‌اش اين است:

اعتقاد و تصور اينكه يكى از آلهه و خدايان، وسيله نجات بشر شده، به اينكه خود را بكشتن دهد، اعتقادى است بسيار قديمى در ميان هندوها و وثنى مذهبان و ديگران. وى سپس شواهدى بر اين معنا نقل كرده است از آن جمله مى‌گويد: هندوان معتقدند كه كرشنا مولود بكر- كه نفس اله فشنو است. فشنويى كه باعتقاد آنان نه ابتدا دارد و نه انتها.

- از در مهر و عطوفت حركتى كرد، تا زمين را از سنگينى گناهانى كه تحمل كرده نجات دهد.

ناگزير به زمين آمد و با دادن قربانى از ناحيه خود، انسان را نجات داد. و نيز مى‌گويد: مستر مور عكس كرشنا را در حالى كه بدار آويخته شده بود به همان شكلى كه در كتب هنود تصوير شده يعنى انسانى كه دو دست و دو پايش بدار ميخكوب شده، و بر روى پيراهنش عكس يك قلب وارونه‌اى از انسان تصوير شده كشيده است. و نيز نوشته كه عكس كرشنا بصورت انسانى آويخته شده بدار، در حالى كه تاجى از طلا بسر دارد، ديده شده است. و اتفاقا نصارا در باره مسيح نيز، هم نوشته‌اند و هم معتقدند كه وقتى بدار آويخته شد، تاجى از خار بر سر داشت.

هوك صاحب سفرنامه نيز در سفرنامه‌[1] خود نوشته: هندوهاى بت‌پرست معتقدند كه بعضى از خدايان بصورت انسانى متجسد شده، و براى نجات انسان از خطاهايش، قربانى تقديم كرده‌اند.

و نيز مى‌گويد: نويسنده كتاب هنود آقاى موريفورليمس در كتاب خود[2] نوشته:

هندوهاى بت‌پرست، معتقد به خطيئه اصلى هستند، از جمله شواهدى كه دلالت بر وجود چنين اعتقادى در ايشان دارد، اين است كه در مناجات‌ها و توسلاتى كه بعد از كياترى دارند، آمده كه، اى معبود من، اينك من گنه‌كار و مرتكب خطا شده‌ام، و طبيعتى شرير دارم، مادرم‌

[1] سفرنامه هوك ج اول، صفحه 326.

[2] سفرنامه هوك صفحه 26.