به همين جهت است كه او از پيامبران اولوا العزم و صاحب شريعت و كتاب و غيره شد، چيزى كه هست اين دو پيامبر تا آنجا كه ممكن بوده بيكديگر شبيه شده‌اند.

و اگر خواننده عزيز بخواهد گفتار ما را تصديق كند، بايد در آيات زير كه داستان يحيى و عيسى (ع) را حكايت مى‌كند دقت فرمايد: در باره يحيى مى‌فرمايد:(يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ ...)[1] تا آنجا كه مى‌فرمايد- اى يحيى كتاب را بقوت بگير، و ما در حال كودكى به او حكم داديم، و محبتى از ناحيه خود و پاكى مخصوصى ارزانيش داشتيم، كه او مردى پرهيزگار و نيكوكار نسبت به والدين خود بود، و مردى جبار و عصيانگر نبود، و سلام بر او، روزى كه متولد شد و روزى كه مى‌ميرد و روزى كه زنده و مبعوث مى‌شود [2].

و در باره عيسى (ع) مى‌فرمايد:(فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا) تا آنجا كه مى‌فرمايد: روح ما به مريم گفت: من بشر نيستم، بلكه فرستاده پروردگار توأم تا بتو فرزندى پاكيزه دهم - تا آنجا كه مى‌فرمايد- روح ما به مريم گفت پروردگارت فرموده: كه اين براى من آسانست كه فرزندى بدون پدر بسازم، تا او را آيتى براى مردم و رحمتى از ناحيه خود كنم - آن گاه مى‌فرمايد- مريم به مردم رو نموده اشاره به قنداقه عيسى كرد، كه از خود كودك بپرسيد، گفتند: چگونه با طفلى كه در گهواره است سخن بگوئيم؟ عيسى به زبان آمد و گفت:

من بنده خدايم، خدا به من كتاب داده و پيامبرم كرده و مرا مبارك در همه احوال ساخته، و به نماز و دادن زكات ما دام كه زنده باشم، و احسان به مادرم سفارشم فرموده و مرا جبارى شقى قرار نداده، و سلام بر من روزى كه متولد شدم و روزى كه مى‌ميرم و روزى كه زنده مبعوث مى‌شوم [3] بطورى كه ملاحظه مى‌فرمائيد اين دو داستان بسيار بهم شبيه‌اند آياتى هم كه در سوره مورد بحث در باره يحيى و عيسى آمده، اگر با هم تطبيق شود نظير آيات سوره مريم است.

و كوتاه سخن اينكه خداى سبحان فرزند زكريا را يحيى، و فرزند مريم را عيسى ناميد، كه كلمه يحيى به معناى زنده مى‌ماند است و كلمه عيسى هم بطورى كه گفته‌اند به اين معنا است، يحيى را كلمه خواند، عيسى را هم كلمه خواند و فرمود(بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى) به او حكم داد و در كودكى كتاب آموخت، به عيسى هم حكم و كتاب داد، او را

[1] اى زكريا ما تو را به فرزندى بشارت مى‌دهيم كه نامش يحيى است، و قبل از او هيچ همنامى براى او قرار نداده بوديم.

[2] سوره مريم آيه 15.

[3] سوره مريم آيه 33.