خود باز كند، و نكته‌سنجى را به نهايت رساند نجات دهنده هر كسى است كه عملى نكوهيده داشته باشد و رهايى بخش هر كسى است كه هيچ راه نجاتى ندارد. آرى تفكر، حيات قلب هر شخص آگاه و انديشمندى است مانند نورى كه در تاريكى راه‌گشاى انسان است پس بر شما باد به اخلاص داشتن و كم كردن توقع و انتظار.

مؤلف: اين روايت را عياشى هم در تفسير خود آورده، البته نه تا آخر، بلكه تا جمله:

پس هر صاحب بصيرت را سزد كه براى درك ... [1].

و نيز در كافى‌[2] و تفسير عياشى‌[3] از امام صادق (ع) روايت آمده كه از رسول خدا 6 نقل كرده‌اند كه فرمود: قرآن، هدايتى است از تاريكى و ضلالت و روشنگر وادى جهالت و جبران كننده لغزشها، و از بين برنده تاريكى‌ها و سدى است در برابر هلاكت‌ها و آگاهى دهنده‌اى از كجروى‌ها و بيان كننده فتنه‌ها. و رساننده انسان‌ها از دنيا (در مسيرى مستقيم) به سوى آخرت.

و در قرآن كمال دين شما است، و احدى نيست كه از قرآن رو برگرداند، مگر اينكه به سوى آتش برگردانيده شود.

مؤلف: روايات در اين مضامين از رسول خدا 6 و ائمه اهل بيت آن جناب (ع) بسيار زياد است.

و در تفسير عياشى‌[4] از فضيل بن يسار روايت شده كه گفت: من از حضرت ابى جعفر (ع) از معناى اين روايت سؤال كردم، فرمود: هيچ آيه‌اى در قرآن نيست مگر آنكه ظاهرى و باطنى دارد، و هيچ حرفى نيست مگر آنكه حد و مرزى دارد، و براى هر حدى سرآغاز و مطلعى است .

پرسيدم: منظور رسول خدا 6 از ظاهر و باطن قرآن چيست؟ فرمود:

منظور از ظاهر قرآن الفاظ نازل شده آنست، و منظور از باطن قرآن معانى الفاظ است، كه در مورد خبرهاى قرآن بعضى از آن معانى رخ داده، و بعضى بعدا رخ مى‌دهد، و قرآن با گردش و جريان خورشيد و ماه جريان دارد، در هر چرخى كه آنها مى‌زنند، و حوادثى مى‌آورند،

[1] تفسير عياشى ج 1 ص 2 ح 1.

[2] كافى ج 2 ص 600 ح 8 ط تهران.

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 5 ح 8.

[4] تفسير عياشى ج 1 ص 11 ح 5.