باز در كافى از حماد، از امام صادق ع روايت آمده كه فرمود: بعد از فطام ديگر رضاعى نيست، مى‌گويد: پرسيدم فدايت شوم فطام چيست؟ فرمود: حولين- دو سال شيرخوارگى- كه خداوند فرموده است.[1] مؤلف: اينكه امام كلمه حولين را در جواب آورده خواسته است كه عبارت آيه را حكايت كرده باشد، و به همين جهت فرمود: آن حولين كه خدا فرموده و گرنه فطام به معناى از شير گرفتن است.

و در تفسير الدر المنثور است كه عبد الرزاق در كتاب مصنف و ابن عدى از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده‌اند كه گفت، رسول خدا فرمود: بعد از حلم (رسيدن به حد بلوغ) ديگر يتيمى باقى نمى‌ماند، يعنى وقتى طفل يتيم به حد بلوغ رسيد ديگر مشمول احكام خاص يتيمان نيست.[2] و نيز فرمود: بعد از فصال ديگر رضاعى نيست، يعنى بعد از دو سال ديگر نبايد طفل را شير داد.

و نيز فرمود: سكوت از روز تا به شب در اسلام نيست (و اين خود نوعى روزه بود كه از صبح تا به شب سكوت كنند).

و باز فرمود: وصال در روزه نيست، يعنى دو شبانه روز يا بيشتر روزه يكسره مشروع نيست، و هيچ نذرى در معصيت نيست، و هيچ نفقه‌اى در معصيت نيست، اگر كسى كه نفقه‌اش بر مسلمان واجب است از مسلمان بخواهد كه خرج شرابش را هم بدهد، بر مسلمان واجب نيست اينگونه مخارج را بپردازد، و هيچ سوگندى در قطع رحم معتبر و واجب الوفاء نيست، و هيچ كس حق ندارد هنگام ضعف اسلام، بعد از آنكه خدا هجرت به سرزمين‌هاى اسلام را واجب كرده در سرزمين‌هاى كفر سكونت اختيار كند، و هيچ كس حق ندارد هنگام قدرت اسلام و فتح و پيروزى مسلمين به جايى كه اسلام در آنجا ضعيف است هجرت كند، و هيچ سوگندى كه بين زن و شوهر خورده مى‌شود واجب الوفاء نيست، و نه بين فرزند با پدرش و نه بين برده با مالكش، و هيچ طلاقى قبل از نكاح معتبر نيست، و هيچگونه آزادى‌اى قبل از مالك شدن، بر برده صحيح نيست.

[رواياتى راجع به عده زن مطلقه و شوهر مرده‌]

و در تفسير عياشى از ابى بكر حضرمى از امام صادق ع روايت آمده كه فرمود:

وقتى آيه شريفه:(وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْواجاً يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً)

[1] كافى، ج 5، ص 443

[2] تفسير الدر المنثور، ص 288