قسمت چهارم، آيات مربوط به عرض صافنات جياد بر وى است، كه در آيات 31 تا 33 سوره ص، آمده است.

قسمت پنجم، آياتى است كه به مساله داورى او در مساله افتادن گوسفند در زراعت پرداخته و اين آيات در سوره انبياء، آيه 78 تا 79 آمده است.

قسمت ششم، اشاره به داستان مورچه است، كه در سوره مورد بحث، آيه 18 و 19 آمده.

قسمت هفتم، آيات مربوط به داستان هدهد و ملكه سبأ است، كه در همين سوره، آيات 20 تا 44 آمده.

قسمت هشتم، آيه مربوط به كيفيت درگذشت آن جناب است كه در سوره سبا آيه 14 واقع شده و ما شرحى كه مربوط به يك يك اين هشت قسمت است در ذيل آياتش در اين كتاب آورديم.

2- آياتى كه آن جناب را مى‌ستايد در قرآن كريم، در پانزده- شانزده- مورد نام آن جناب را آورده و ثناى بسيارى از او كرده، بنده‌اش خوانده، اوابش ناميده و فرموده:(نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ)[1] و به علم و حكمتش ستوده و فرموده:(فَفَهَّمْناها سُلَيْمانَ وَ كُلًّا آتَيْنا حُكْماً وَ عِلْماً)[2] و نيز فرموده:(وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً)[3] و باز فرموده:(يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ)[4] و او را از انبياء مهدى و راه يافته خوانده، فرموده:(وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَيْمانَ)[5] و نيز فرموده:(وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ)[6].

3- سليمان (ع) در عهد عتيق داستان آن جناب در كتاب ملوك اول آمده و بسيار در حشمت و جلالت امر او و

[1] سوره ص، آيه 30.

[2] سوره انبياء، آيه 79.

[3] سوره نمل، آيه 15.

[4] سوره نمل، آيه 16.

[5] سوره نساء، آيه 163.

[6] سوره انعام، آيه 84.