در تفسير روح المعانى گفته: يكى از ادله‌اى كه بر اين معنا دلالت مى‌كند اين است كه: جمله فارسل ، بين سه جمله اول و جمله چهارم يعنى‌(وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ) قرار گرفته چون اين قرار داشتن اعلام مى‌كند كه با جمله چهارم ارتباطى دارد و اگر سخنان موسى از باب تعلل و شانه خالى كردن بود، مى‌بايستى جمله: فارسل آخر همه جملات در آيد، نه ما قبل آخر[1][2] و اين دليلى كه روح المعانى آورده دليل خوبى است، ولى از آن روشنتر آيه‌(قالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْساً فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ وَ أَخِي هارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِساناً فَأَرْسِلْهُ مَعِي رِدْءاً يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ)[3] مى‌باشد كه به صراحت مى‌فهماند: منظور موسى (ع) از اين سخنان تعلل نبوده، بلكه مى‌خواسته كار دعوتش صحيح‌تر و راهش به هدف نزديك‌تر شود.

[معناى ذنب و مراد از اينكه موسى 7 فرمود:(وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ ...)]

(وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ) راغب در مفردات مى‌گويد: كلمه ذنب در اصل به معناى گرفتن دنباله چيزى است، مثلا گفته مى‌شود: ذنبته ، يعنى رسيدم به دم آن و آن را گرفتم. ولى در هر عملى كه دنباله وخيمى دارد نيز استعمال مى‌شود، به اين اعتبار كه عمل مذكور نيز دم و دنباله‌اى دارد[4].

و در آيه شريفه اشاره است به داستان قتل موسى و اگر فرمود: براى ايشان گناهى است به گردن من، براى اين است كه موسى خود را گناهكار نمى‌دانست، بلكه به اعتقاد فرعونيان گناهكار بود و يا آنكه اصلا ذنب در اينجا معناى گناه ندارد، بلكه به همان معناى‌

[1] روح المعانى، ج 19، ص 65.

[2]( و خلاصه ترجمه آيه بنا بر وجه اول كه مختار ما و روح المعانى است، اينست كه موسى گفت:

پروردگارا من مى‌ترسم تكذيبم كنند، و در نتيجه حوصله‌ام سر آيد و زبانم كند شود، پس بفرست نزد هارون، چون علاوه بر ترس از تكذيب، فرعونيان خونى از من طلب دارند و به زعم ايشان من قاتلم و بنا بر اينكه، تعلل باشد اين مى‌شود پروردگارا من مى‌ترسم تكذيبم كنند و در نتيجه حوصله‌ام سر آيد و زبانم كند شود و فرعونيان خونى از من طلب دارند و به زعم ايشان من قاتلم پس بفرست نزد هارون . مترجم.

[3] گفت پروردگارا من كسى را از ايشان كشته‌ام، مى‌ترسم مرا بكشند و برادرم هارون از من زبانى فصيح‌تر دارد، پس بفرست نزد او تا وزير من باشد، و مرا تصديق كند، چون من مى‌ترسم ايشان مرا تكذيب كنند. سوره قصص، آيه 33 و 34.

[4] مفردات راغب، ماده ذنب .