سوى شما مبعوث كرده و بر من كتابى نازل كرده و مامورم نموده تا براى شما بشير و نذير باشم، و رسالت پروردگارم را به شما ابلاغ بدارم، و خيرخواهى شما كنم، اگر از من قبول كرديد، كه بهره خود از دنيا و آخرت را برده‌ايد، و اگر آن را رد كنيد، صبر كنم و منتظر امر خدا باشم تا بين من و شما حكم كند.

گفتند: اى محمد اگر هيچ يك از پيشنهادهاى ما را قبول نمى‌كنى، يك پيشنهاد ديگرى مى‌كنيم، و آن اين است كه اگر آن طور كه ادعا مى‌كنى رسول هستى براى خودت از پروردگارت درخواست كنى كه فرشته‌اى با تو روانه كند، كه هم تو را تصديق كند و هم به جاى تو به ما مراجعه كند، و نيز بخواهى كه باغى برايت درست كند كه داراى قصرهايى از طلا و نقره باشد، كه تو را از مراجعه به بازار و كسب معيشت بى نياز كند و مانند ما محتاج آن نباشى، تا ما يقين كنيم كه با ما فرق دارى، و نزد پروردگارت داراى مقام و منزلتى هستى.

رسول خدا 6 فرمود: من چنين كارى نمى‌كنم، و از پروردگارم چنين چيزى نمى‌خواهم، و من مبعوث براى اين گونه امور نشده‌ام، بلكه خداى تعالى مرا بشير و نذير مبعوث كرده است.

اينجا بود كه خداى تعالى اين آيه را نازل فرمود:( وَ قالُوا ما لِهذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعامَ‌) ...(وَ كانَ رَبُّكَ بَصِيراً ) يعنى: من بعضى از شما را مايه امتحان بعضى ديگر كردم تا معلوم شود آيا صبر مى‌كنيد؟ و اگر مى‌خواستم براى اينكه مخالفتش نكنيد همه دنيا را در اختيار رسولم مى‌گذاشتم‌[1].

و نيز در همان كتاب است كه طبرانى و ابن مردويه از طريق مكحول از ابى امامه روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: هر كس عمدا دروغى بر من ببندد محل نشيمن خود را در بين دو چشم جهنم آماده كند، اصحاب عرض كردند يا رسول اللَّه 6 مگر جهنم چشم دارد؟ فرمود: مگر نشنيده‌ايد كه قرآن مى‌فرمايد:

( إِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ)- وقتى جهنم ايشان را از محل دور ببيند آيا جز اين است كه با دو چشم مى‌بيند[2].

مؤلف: اين روايت را از مردى از اصحاب نيز آورده، ولى در اينكه اين خبر به چه چيز دلالت دارد خفاء است.

[1] الدر المنثور، ج 5، ص 62.

[2] الدر المنثور، ج 5، ص 64.