يكى از آنها پديد آمدن فتنه‌ها و آشوب‌ها و جنگها است، در هنگامى كه مردم در مقام بر مى‌آيند كه ستمكاران را به عدالت و حق وا دارند.

[رواياتى در باره شان نزول و مفاد آيه:(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ ...)]

و در مجمع البيان در ذيل آيه‌(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ ...) گفته است: مفسرين در اينكه‌(الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ) چه كسانيند، اختلاف كرده‌اند، و از اهل بيت روايت شده كه منظور مهدى از آل محمد (ع) است.

و نيز گفته است: عياشى به سند خود از على بن الحسين (ع) روايت كرده كه وقتى اين آيه را تلاوت كرد، فرمود: به خدا سوگند ايشان شيعيان ما اهل بيتند، كه خدا اين وعده خود را در حق ايشان به وسيله مردى از ما انجاز مى‌كند، و او مهدى اين امت است، و او كسى است كه رسول خدا 6 درباره‌اش فرمود: اگر از دنيا نماند مگر يك روز خدا آن روز را آن قدر طولانى مى‌كند تا مردى از عترتم قيام كند، كه نامش نام من است، زمين را پر از عدل و داد كند، آن چنان كه پر از ظلم و جور شده باشد و نظير اين روايت از ابى جعفر و ابى عبد اللَّه (ع) نقل شده‌[1].

مؤلف: از ائمه اهل بيت در اين باره اخبارى روايت شده، در سابق هم بيان انطباق آيه بر مضمون اين روايات گذشت.

و نيز در مجمع البيان بعد از نقل روايت بالا گفته: بنا بر اين مراد از(الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) عبارت است از رسول خدا 6 و اهل بيت او (عليهم الصلوات و السلام)[2].

و خواننده عزيز فهميد كه مراد از آيه شريفه عام است، و روايت هم به بيش از اين دلالت ندارد، چون در آن فرمود: به خدا سوگند ايشان شيعيان ما اهل بيتند، كه خدا اين وعده خود را در حق ايشان به وسيله مردى از ما انجاز مى‌كند ... و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم، و ابن مردويه، از براء روايت كرده‌اند كه در تفسير آيه‌(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ ...) گفته است: درباره ما نازل شد، كه در خوفى شديد قرار داشتيم‌[3].

مؤلف: ظاهر اين روايت اين است كه مراد از(الَّذِينَ آمَنُوا) صحابه‌اند، ولى خواننده محترم توجه فرمود كه آيه هيچگونه دلالتى بر اين معنا ندارد، بلكه بر خلاف آن دلالت مى‌كند.

[1] ( 1 و 2) مجمع البيان، ج 7، ص 152.

[2] ( 1 و 2) مجمع البيان، ج 7، ص 152.

[3] الدر المنثور، ج 5، ص 55.