و حكمت است كه بعد از امامى ديگر از آل محمد (ع) قرار دارد[1].

و در روايت كافى به سند خود از صالح بن سهل همدانى، از امام صادق (ع) آمده كه مشكاة فاطمه (ع) و مصباح حسن و زجاجه حسين (ع) و شجره مباركه ابراهيم خليل (ع) و نه شرقى و نه غربى يهودى و نصرانى نبودن آن حضرت، و(نُورٌ عَلى‌ نُورٍ) امامى بعد از امام ديگر است، و(يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ) معنايش اين است كه خدا هر كه را بخواهد به سوى اين ائمه راهنمايى مى‌كند[2].

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از ابى هريره از رسول خدا 6 روايت كرده كه در معناى‌(زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ) فرمود: قلب ابراهيم است كه نه يهودى بود و نه نصرانى‌[3].

مؤلف: اين نيز از باب ذكر بعضى مصاديق است كه نظيرش از طرق شيعه از بعضى ائمه اهل بيت (ع) گذشت.

و در همان كتاب است كه ابن مردويه از انس بن مالك و بريده روايت كرده كه گفتند: رسول خدا 6 وقتى آيه‌(فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ) را خواند، مردى برخاست و پرسيد: يا رسول اللَّه 6! اين كدام بيوت است؟ فرمود:

بيوت انبياء. پس ابو بكر برخاست و گفت: يا رسول اللَّه! لا بد يكى از اين بيتها بيت على و فاطمه است؟ فرمود: بله، از بهترين آن بيوت است‌[4].

مؤلف: اين روايت را صاحب مجمع البيان نيز به طور مرسل از آن جناب نقل كرده‌[5].

و همين معنا را قمى در تفسير خود به سند خويش از جابر از امام باقر (ع) به اين عبارت آورده: منظور از اين بيوت، بيوت انبياء است، كه بيت على (ع) نيز يكى از آنها است‌[6] و به هر حال اين روايت و آن روايت همه از قبيل ذكر بعضى مصاديق است، چنانچه گذشت.

[1] توحيد، ص 158، ح 4.

[2] اصول كافى، ج 1، ص 151، ح 5.

[3] الدر المنثور، ج 5، ص 49.

[4] الدر المنثور، ج 5، ص 50.

[5] مجمع البيان، ج 7، ص 144.

[6] تفسير قمى، ج 2، ص 104.