(إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ ) سپس گفت: اگر كسى جز آنچه كه خدا به او تزويج كرده و يا ملك او نموده است، زن ديگرى بخواهد او از تجاوزكاران است‌[1].

مؤلف: نظير اين روايت از قاسم بن محمد نقل شده‌[2]. جواب اين دو روايت همانطور كه گفتيم اين است كه زن متعه شده زوجه است، و آيه شريفه على رغم اين روايت آن را تجويز كرده.

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ) گفته: يعنى، كسى كه از اين حد و مرز تجاوز كند[3].

و نيز در همان كتاب در ذيل آيه‌(وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ) گفته: يعنى اوقات نماز و حدودش را حفظ مى‌كنند[4].

و در كافى به اسناد خود از فضيل روايت كرده كه مى‌گويد از حضرت باقر (ع) پرسيدم منظور از آيه‌(الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ) چيست؟ فرمود: مقصود نمازهاى واجب است، آن گاه پرسيدم منظور از آيه (الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ ) چيست؟

فرمود: نمازهاى نافله است‌[5].

و در مجمع البيان مى‌گويد روايت از رسول خدا 6 رسيده كه فرمود: هيچيك از شما نيست مگر آنكه داراى دو منزل است، منزلى در بهشت و منزلى در آتش، اگر كسى بميرد و داخل آتش شود اهل بهشت، منزلش را ارث مى‌برند[6].

مؤلف: نظير اين روايت را قمى در تفسير خود به سندى كه به ابى بصير دارد، از امام صادق (ع) در ضمن حديثى مفصل آورده‌[7]. و باز نظير آن در ذيل آيه (وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ) [8] در جلد چهاردهم اين كتاب گذشت.

بحثى حقوقى و اجتماعى [ (در باره فلسفه و حكمت تشريع ازدواج موقت در اسلام)]

جاى هيچ ترديدى نيست كه حوائج زندگى، بشر را وادار كرده كه براى اجتماع خود

[1] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 5، ص 5.

[2] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 5، ص 5.

[3] ( 3 و 4) تفسير قمى، ج 2، ص 89.

[4] ( 3 و 4) تفسير قمى، ج 2، ص 89.

[5] فروع كافى، ج 3، ص 269، ح 12.

[6] مجمع البيان، ج 7، ص 99.

[7] تفسير قمى، ج 2، ص 89.

[8] سوره مريم، آيه 39.