نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 166
ترجمه آيات
خدا نور آسمانها و زمين است نو را و همچون محفظهاى است كه در آن
چراغى باشد، و چراغ در شيشهاى، شيشهاى كه گويى ستارهاى است درخشان، و آن چراغ
با روغن زيتى صاف روشن باشد كه از درخت پر بركت زيتون (سر زمين مقدس) گرفته شده
باشد نه زيتون شرقى و نه غربى، در نتيجه آن چنان صاف و قابل احتراق باشد كه نزديك
است خود به خود بسوزد هر چند كه آتش بدان نرسد، و معلوم است كه چنين چراغى نورش دو
چندان و نورى بالاى نور است، خدا هر كه را خواهد به نور خويش هدايت كند و اين
مثلها را خدا براى مردمى مىزند كه خدا به همه چيز دانا است (35).
در خانههايى كه خدا اجازه داده همواره محترم و با عظمت باشند و نام
وى در هر بامداد و پسين در آن ياد شود (36).
مردانى هستند كه تجارت و معامله، از ياد خدا و نماز خواندن و زكات
دادن غافلشان نمىكند. و از روزى كه در اثناى آن روز دلها و ديدگان زير و رو شود
بيم دارند (37).
تا خدا بهتر از آنچه كردند پاداششان دهد و از كرم خويش افزونشان كند
و خدا هر كه را بخواهد بى حساب روزى مىدهد (38).
كسانى كه كافرند اعمالشان چون سرابى است در بيابانى كه تشنه كام آن
بيابان آن را آب پندارد و چون بدان رسد چيزى نيابد، و خدا را نزد آن يابد كه حساب
او را تمام و به كمال بدهد و خدا تند حساب است (39).
يا چون ظلماتى است به دريايى ژرف كه موجى آن را گرفته و بالاى آن
موجى ديگر و بالاتر از آن ابرى قرار دارد كه در چنين فرضى ظلمتها روى هم قرار گرفته
و چون گرفتار اين ظلمتها دست خويش را تا برابر چشم خود بلند كند نزديك نيست كه آن
را ببيند، آرى هر كس كه خدا به وى نورى نداده نورى ندارد (40).
مگر ندانى هر چه در آسمانها و زمين هست با مرغان گشوده بال تسبيح خدا
مىكنند همه دعا و
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 166