و در تفسير قمى و در روايت ابى الجارود، از امام باقر (ع) آمده كه درباره آيه‌(وَ لا يَأْتَلِ أُولُوا الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَ السَّعَةِ أَنْ يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبى‌) فرمود: منظور از(أُولِي الْقُرْبى‌) خويشاوندان رسول خدا 6 مى‌باشد، و در آيه‌(وَ الْمَساكِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا) فرمود: بعضى از شما از بعضى ديگر گذشت كند و از يكديگر درگذريد. و اگر چنين كنيد رحمت خداوند بر شماست. خداوند مى‌فرمايد:(أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ)[1].

و در كافى به سند خود از محمد بن سالم از امام باقر (ع) نقل كرده كه در ضمن حديثى فرمود: آيه‌(وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ)، در مدينه نازل شد[2].

و خداى تعالى از ناميدن چنين كسانى در صورتى كه به عمل افتراء ادامه دهند به نام مؤمن دريغ نموده و فرموده است:(أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ)[3] و در جاى ديگر فاسق را از اولياى شيطان خوانده، و فرموده:(إِلَّا إِبْلِيسَ كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ)[4] و در جاى ديگر رامى محصنات را ملعون خوانده و فرموده:( إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ، وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ، يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ .)

و البته جوارح عليه مؤمن شهادت نمى‌دهد، بلكه عليه كسى شهادت مى‌دهد كه كلمه عذاب درباره‌اش حتمى شده، و اما مؤمن نامه‌اش را به دست راستش مى‌دهند، هم چنان كه خداى عز و جل فرموده:(فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا)[5].

و در مجمع البيان در ذيل آيه‌(الْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ ...) آمده كه در معناى آن اقوالى گفته‌اند، تا آنجا كه مى‌گويد: سوم اينكه زنان پليد مال مردان پليد، و مردان پليد مال‌

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 100.

[2] اصول كافى، ج 2، ص 32، ضمن ح 1.

[3] آيا كسى كه مؤمن است مثل كسى است كه فاسق است؟ هرگز برابر نيستند سوره سجده، آيه 18.

[4] مگر ابليس كه از جن بود و از امر پروردگارش فسق ورزيد. سوره كهف، آيه 50.

[5] و اما كسى كه نامه‌اش را به دست راستش دهند آنان كتاب خود را مى‌خوانند، و حتى يك نخ كوچك هم ظلم نمى‌شوند. سوره اسرى، آيه 71.