بحث روايتى [چند روايت در باره آيه حد زنا و آيه:(الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً ...) و شان نزول آن‌]

در كافى به سند خود از محمد بن سالم از ابى جعفر (ع) روايت كرده كه در ضمن حديثى فرمود: سوره نور بعد از سوره نساء نازل شده، و شاهد صدق اين سخن اين است كه خداى تعالى در سوره نساء فرمود: و آن دسته از زنان شما كه عمل زنا مرتكب مى‌شوند عليه آنان استشهاد كنيد به چهار نفر از خودتان، كه اگر شهادت دادند ايشان را در خانه‌ها زندانى كنيد تا بميرند، و يا خداى تعالى راه نجاتى بر ايشان قرار دهد و در سوره نور به عنوان جعل و قرارداد راه نجات فرموده:(سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها وَ أَنْزَلْنا فِيها آياتٍ بَيِّناتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ)[1].

و در تفسير قمى و در روايت ابى الجارود از ابى جعفر (ع) در ذيل جمله‌(وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما) فرموده‌اند: يعنى ببينند تازيانه زدن به ايشان را (طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‌) و مردم را براى اين ديدن دعوت و جمع كنند[2].

و در تهذيب به سند خود از غياث بن ابراهيم از جعفر از پدرش از امير المؤمنين روايت كرده كه در ذيل جمله (وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ‌) فرمود: مقصود از دين اللَّه اقامه حدود خدا است و در ذيل جمله‌(وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ) فرمود: طائفه، يك نفر را هم شامل مى‌شود[3].

و در كافى به سند خود از محمد بن سالم از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه در ضمن حديثى فرمود آيه‌(الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً ...) در مدينه نازل شد، و در اين آيه خداى تعالى زناكار از زن و مرد را مؤمن نناميد، و هيچ اهل علمى شك ندارد كه رسول خدا 6 فرمود: زناكار در حالى كه زنا مى‌كند مؤمن نيست، و دزد هم در حالى كه دزدى مى‌كند مؤمن نيست، چون اين گونه افراد وقتى به چنين عملى دست مى‌زنند ايمان از وجودشان كنده مى‌شود، آن طور كه پيراهن از تن كنده مى‌شود[4].

[1] اصول كافى، ج 2، ص 27.

[2] تفسير قمى، ج 2، ص 95.

[3] تهذيب، ج 10، ص 150، ح 33.

[4] اصول كافى، ج 2، ص 27.