[سوره البقرة (2): آيات 116 تا 117]

(وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ (116) بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِذا قَضى‌ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (117))

ترجمه آيات‌

و گفتند خدا فرزندى گرفته، منزه است خدا از فرزند داشتن بلكه آنچه در آسمان‌ها و زمين است ملك او است و همه فرمانبردار اويند (116).

او كسى است كه آسمانها و زمين را بدون الگو آفريده و چون قضاى امر براند تنها مى‌گويد بباش و آن امر بدون درنگ هست مى‌شود (117).

بيان‌

(وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً) الخ، سياق چنين ميرساند: مراد از گويندگان اين سخن، يهود و نصارى هستند، كه يهود مى‌گفت: عزير پسر خداست و نصارى مى‌گفت: مسيح پسر خداست، چون در آيات قبل نيز روى سخن با يهود و نصارى بود.

و منظور اهل كتاب در اولين باريكه اين سخن را گفتند، يعنى گفتند خدا فرزند براى خود