بدترين صورت تحميل عقيده!

متعصّبان وهّابى اخيراً كتاب‌هايى در ردّ بعضى از مذاهب اسلامى نوشته و آنها را در ميان حجّاج پخش مى‌كنند، كاش مشتمل بر مطالب مؤدّبانه‌اى بود؛ كتاب‌هايى است با ادبيّات زشت و الفاظ ركيك و مشتمل بر انواع دروغ‌ها و تهمت هاو نسبت دادن شرك و كفر به ديگران.

اين در حالى است كه اگر يك پاسخ منطقى و مؤدّبانه بر اين كتاب‌هاى زشت نوشته شود، محال است اجازه نشر يك نسخه از آن را بدهند!!

آيا اين است مفهوم آيه شريفه‌ «فَبَشِّرْ عِبادِ* الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» [1]؛ «پس بندگان مرا بشارت ده* همان كسانى كه سخنان را مى‌شنوند و از نيكوترين آنها پيروى مى‌كنند».

روشن است چنين مذهبى با چنان فرهنگى در دنياى امروز جايى ندارد و به زودى به بايگانى تاريخ سپرده مى‌شود.

به خصوص در عصر ما كه احترام به عقايد ديگران در نظر انديشمندان موقعيّت خاصّى دارد و همين امر يكى از عوامل انزوا و سقوط اين مذهب را فراهم ساخته است، زيرا هيچ مسلمانى حاضر به قبول چنين نسبت ناروايى نيست كه به اصطلاح متولّيان خانه خدا همه آنها را «مشرك» و «كافر» بدانند و بر تحميل عقيده خود پافشارى كنند.

حرم نبوى و قبور بقيع نيز به همه مسلمين تعلّق دارد و متولّيان آن‌

[1]. زمر، آيات 17 و 18.