بخشيدن به كار مردم قرار داده؛ و همچنين ماه حرام، و قربانى‌هاى بى‌نشان، و قربانى‌هاى نشاندار را؛ اين احكام (حساب شده و دقيق،) به خاطر آن است كه بدانيد خداوند، آنچه را در آسمان‌ها و زمين است، مى‌داند؛ و خدا به هر چيزى داناست».

همه افراد دور و نزديك در بهره‌گيرى از خانه خدا يكسانند:

«سَواءً الْعاكِفُ فِيهِ وَ الْبادِ». [1] بنابراين متولّيان خانه كعبه تنها موظّف به ايجاد امنيّت و نظم و فراهم كردن امكانات لازم براى زوّار هستند، نه اين كه اين مركز اسلامى را پايگاهى براى تبليغ مذهب خود و تحميل عقيده خويش بر ديگران قرار دهند.

آنها حق ندارند برداشت‌هاى خاصّ خود را در مسائل اسلامى كه با اجتهاد و استنباطهاى علماى ساير بلاد مخالف است بر آنها تحميل كنند، حتّى در عصر جاهليّت كار متولّيان خانه كعبه بيش از اين نبود كه در قرآن به آن اشاره شده است: «أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» [2]؛

«كار آنها آب‌رسانى به حجّاج خانه خدا و آباد نگه‌داشتن خانه كعبه بود».

بنابراين اگر علماى اين سرزمين برداشت خاصّى در امر توحيد دارند، حق ندارند عقيده خود را بر ديگران تحميل كنند، به خصوص‌

[1]. حج، آيه 25.

[2]. توبه، آيه 19.