نام کتاب : وهابيت بر سر دو راهى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 50
مىگوييم آيا حضرت اجازه داده شما مشرك شويد؟ با اين كه دليل شرك غير قابل تخصيص
است: «إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ
بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ
افْتَرى إِثْماً عَظِيماً»[1]؛
«خداوند (هرگز) شرك را نمىبخشد؛ و
گناهان پايينتر از آن را براى هر كس بخواهد (و شايسته بداند) مىبخشد. و آن كس كه
براى خدا، شريكى قرار دهد، گناه بزرگى مرتكب شده است».
به يقين بطلان شرك به حكم عقل قطعى ثابت شده و حكم عقل قابل تخصيص نيست.
در اينجا پاسخى ندارند.
كوتاه سخن اين كه آنها در گردابى از تضادها و تناقضها غوطهورند و خودشان هم
كم و بيش مىدانند امّا به رو نمىآورند.
***
وظيفه اصلى متولّيان خانه خدا
به يقين اماكن مشرّفه و بيت اللَّه الحرام به همه مسلمين جهان تعلّق دارد: «جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً
لِلنَّاسِ وَ الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ الْهَدْيَ وَ الْقَلائِدَ ذلِكَ لِتَعْلَمُوا
أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَنَّ اللَّهَ
بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ»[2]؛
«خداوند، كعبه- بيت الحرام- را
وسيلهاى براى استوارى و سامان