مسأله 203- كسى كه مال ندارد تا با آن به حج برود، مستحب است با اجير شدن و نيابت از ديگرى، به حج برود.

مسأله 204- مستحبّ است در وقت خارج شدن از مكّه، نيّت برگشتن نمايد، و مكروه است قصد برنگشتن داشته باشد؛ مگر اين كه انجام حج‌هاى مستحبّى پى در پى سبب محروميّت انجام دهندگان حج واجب شود، كه در اين صورت بهتر است مجال را به آنها بدهند.

مسأله 205- مستحبّ است كه از اموال خود از طرف خويشاوندان يا دوستان و بزرگان حج بجا آورد؛ چه زنده باشند، يا از دنيا رفته باشند.

همچنين مستحب است از طرف معصومين عليهم السلام حجّ نيابتى انجام دهد، و نيز انجام طواف از طرف آنها، يا ديگران مستحبّ است؛ مشروط بر اين كه آنها در مكّه نباشند، يا معذور باشند.

مسأله 206- بعد از انجام حجّ مستحبّى مى‌تواند ثواب آن را به ديگرى هديه كند، همان گونه كه مى‌تواند هنگام شروع آن را به نيّت ديگرى آغاز كند.