فصل چهارم: حجّ نذرى‌

مسأله 207- كسى كه عاقل و بالغ باشد، و از روى قصد و اختيار نذر كند كه حج بجا آورد، حج بر او واجب مى‌شود؛ ولى نذر زن بدون اجازه شوهر- در صورتى كه با حقّ او منافات داشته باشد- جايز نيست، و در صورتى كه منافات نداشته باشد صحيح است، مثل اين كه زن همسفر شوهر باشد.

مسأله 208- اگر خانمى قبل از ازدواج نذر كرده باشد كه حجّى بجا آورد، پس از ازدواج جهت انجام فريضه حج، اجازه شوهر لازم است، و شوهر حقّ ممانعت دارد.

مسأله 209- هرگاه نذر حج كند و زمانى براى آن تعيين نكند مى‌تواند آن را تأخير بيندازد؛ (ولى احتياط آن است كه زياد به تأخير نيندازد). و اگر زمانى براى آن معيّن كرده، واجب است در همان زمان انجام دهد، و چنانچه عمداً انجام ندهد بايد كفّاره‌ [1] بدهد، و احتياط آن است كه حج را نيز قضا كند.

مسأله 210- هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد،

[1] كفّاره نذر مانند كفّاره روزه ماه مبارك رمضان است.