مى‌كشند و تهديد مى‌كنند، نيست؛ هرگاه فرد با ايمانى عقيده خود را براى حفظ جان و مال و ناموس خود، از اين گروه متعصّب كتمان كند، تقيّه است و عكس آن نفاق.

3- تقيّه در ترازوى عقل‌

تقيّه در واقع يك سپر دفاعى است و به همين جهت در روايات ما به عنوان «تُرس المُؤمن» يعنى «سپر افراد با ايمان» معرّفى شده است.

هيچ عقلى اجازه نمى‌دهد كه انسان عقيده باطنى خود را در برابر افراد خطرناك و غير منطقى اظهار كند و جان يا مال يا ناموس خود را به خطر بيندازد، چرا كه هدر دادن نيروها و امكانات بدون فايده عاقلانه نيست.

«تقيّه» شبيه روشى است كه همه سربازان در ميدان جنگ به كار مى‌گيرند، خود را در لابه‌لاى درختان، تونل‌ها، خاكريزها مخفى مى‌كنند، لباس خود را به رنگ شاخه‌هاى درختان انتخاب مى‌نمايند، تا بى‌جهت خون خود را هدر ندهند.

تمام عقلاى دنيا براى حفظ جان خود در برابر دشمنان سرسخت، از روش تقيّه استفاده مى‌كنند، و هرگز كسى را بر استفاده كردن از اين روش، سرزنش نخواهند كرد. در تمام دنيا نمى‌توانيد كسى را پيدا كنيد كه تقيّه را با شرايطش نپذيرفته باشد.