متعصّب و سرسخت كه ممكن است خطرى براى او بيافرينند، كتمان كند.

به عنوان مثال مسلمان موحّدى در چنگال گروهى بت‌پرست لجوج، گرفتار شده كه اگر اظهار توحيد و اسلام كند، خون او را مى‌ريزند يا صدمه مهمّ جانى، مالى و عِرضى به او مى‌رسانند، او عقيده باطنى خود را مكتوم مى‌دارد تا از گزند آنها در امان بماند.

يا يك مسلمان شيعى در بيابانى گرفتار يك فرد وهّابى تندرو مى‌شود كه ريختن خون مسلمان شيعه را مباح مى‌داند، در اين حالت براى حفظ جان و مال و ناموس خود، عقيده خود را از او مكتوم مى‌دارد.

هر عاقلى تصديق مى‌كند كه اين كار كاملا منطقى است و عقل بر آن حاكم است، چرا كه نبايد جان خود را فداى تعصّب متعصّبان كرد.

2- فرق تقيّه با نفاق‌

نفاق درست نقطه مقابل تقيّه است، منافق كسى است كه در باطن به مبانى اسلام اعتقاد ندارد يا در آن ترديد دارد و متزلزل است، ولى در ميان مسلمين اظهار اسلام مى‌كند.

تقيّه‌اى كه ما مى‌گوييم اين است كه در باطن اعتقاد صحيح اسلامى دارد، منتها تابع نظر بعضى از تندروان وهّابى كه همه مسلمين را جز خودشان، كافر مى‌دانند و براى آنها خط و نشان‌