نيست، و همان‌گونه كه در تمام قرآن‌هاى موجود شماره‌گذارى شده، آيه‌اى از سوره حمد است. ثانياً: چرا اين جداسازى در سوره برائت انجام نگرفته است و اگر گفته شود به خاطر ارتباط اين سوره با سوره قبل از آن يعنى سوره انفال است، به هيچ وجه قابل قبول نيست، زيرا اتّفاقاً هيچ ارتباط پيوندى بين مفهوم آخرين آيات سوره انفال و نخستين آيات سوره برائت وجود ندارد، درحالى‌كه بسيارى از سوره‌هاى قرآن است كه با يكديگر بى‌ارتباط نيستند ولى بسم الله آنها را از هم جدا كرده است.

حق اين است كه گفته شود بسم الله جزء هر سوره است- آن گونه كه ظاهر قرآن چنين است- و اگر در سوره توبه بسم الله ذكر نشده به خاطر آن است كه اين سوره با اعلان جنگ به دشمنانى كه پيمان خود را شكسته بودند، آغاز مى‌شود و اعلان جنگ تناسب با نام رحمان و رحيم كه بيانگر رحمت عامّه و خاصّه خداست، ندارد.

خلاصه بحث‌

1- پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) بسم الله را در آغاز سوره حمد و ساير سوره‌ها مى‌خوانده (طبق روايات كثيره‌اى كه از نزديك‌ترين افراد به آن حضرت (صلى الله عليه و آله) براى ما نقل شده است) و مطابق تعدادى از روايات حضرت بسم الله را با جهر مى‌خواند.

2- رواياتى كه بر خلاف روايات فوق مى‌گويد بسم الله اصلا جزء