ب) سيره پيامبر

(صلى الله عليه و آله) از روايات متعدّدى استفاده مى‌شود كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) نيز بر زمين سجده مى‌كرد، نه بر فرش، لباس و مانند آن.

در حديثى از أبو هريره مى‌خوانيم كه مى‌گويد: «سجد رسول الله فى يوم مطير حتّى أنّى لانظر إلى أثر ذلك فى جبهته و ارنبته؛ رسول خدا را در يك روز بارانى ديدم كه بر زمين سجده مى‌كرد و اثر آن بر پيشانى و بينى او نمايان بود». [1]

اگر سجده بر فرش و پارچه جايز بود، لزومى نداشت آن حضرت در روز بارانى بر زمين سجده كند.

عايشه نيز مى‌گويد: «ما رأيت رسول الله متقياً وجهه بشى‌ء؛ من هرگز نديدم پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) (به هنگام سجده) پيشانى خود را به چيزى بپوشاند». [2]

ابن حجر در شرح اين حديث مى‌گويد: اين حديث اشاره به اين است كه اصل در سجده اين است كه پيشانى به زمين برسد ولى در موقع عدم توانايى واجب نيست. [3]

در روايت ديگرى از ميمونه (همسر ديگر رسول خدا) آمده است: «و رسول الله يصلى على الخُمرة فيسجد؛ پيامبر بر قطعه حصيرى نماز

[1]. مجمع الزوائد، جلد 2، صفحه 126.

[2]. مصنف ابن ابى شيبه، جلد 1، صفحه 397.

[3]. فتح البارى، جلد 1، صفحه 404.