متعة الحجّ و متعة النساء؛ دو نوع متعه در عصر رسول خدا (صلى الله عليه و آله) مشروع و جايز بود ولى من از آنها نهى مى‌كنم: حج به صورت تمتّع و ازدواج موقّت».

و در بعضى از طرق حديث آمده است: «و اعاقب عليهما؛ و مجازات بر آن مى‌كنم».

منظور از متعه حج آن است كه نخست عمره را بجا آورده و از احرام خارج شوند و بعد از مدّتى كوتاه يا طولانى مجدّداً احرام به حج ببندند.

اين حديث از احاديث مشهور است كه با مختصر تفاوتى از عمر نقل شده كه در بالاى منبر در حضور مردم بيان كرد كه ذيلا به هفت منبع از منابع حديث، فقه و تفسير اهل سنّت اشاره مى‌كنيم:

1- مسند احمد، جلد 3، صفحه 325.

2- سنن بيهقى، جلد 7، صفحه 206.

3- المبسوط سرخسى، جلد 4، صفحه 27.

4- المغنى ابن قدامه، جلد 7، صفحه 571.

5- محلى ابن حزم، جلد 7، صفحه 107.

6- كنز العمّال، جلد 16، صفحه 521.

7- تفسير كبير فخر رازى، جلد 10، صفحه 52.

اين حديث پرده از روى مسائل متعدّدى بر مى‌دارد: