گفتند: آرى.

فرمود: «آيا اينطور نيست كه خداى ما به هر چيزى، احاطه دارد و قيوم است و روزى موجودات با اوست»؟

گفتند: آرى همين طور است.

فرمود: «آيا عيسى اين اوصاف را داشت»؟

گفتند: نه.

فرمود: «آيا مى‌دانيد كه هيچ چيزى در آسمان و زمين بر خدا مخفى نيست و خداوند به همه آنها داناست»؟

گفتند: آرى مى‌دانيم.

فرمود: «عيسى غير از آنچه كه خدا به او ياد داده، از پيش خود چيزى مى‌دانست»؟

گفتند: نه.

فرمود: «آيا مى‌دانيد كه خداى ما همان است كه مسيح را در رحم مادرش همان طور كه مى‌خواست، صورتگرى كرد»؟

گفتند: همين طور مى‌باشد.

فرمود: «آيا چنين نيست كه عيسى را مادرش مانند ساير كودكان در رحم حمل كرد، و بعد همچون مادرهاى ديگر، او را به دنيا آورد؟ و عيسى پس از ولادت، چون اطفال ديگر غذا مى‌خورد»؟

گفتند: آرى چنين بود.

فرمود: «پس چگونه عيسى پسر خدا است با اين كه هيچ گونه شباهتى به پدرش ندارد»؟!

سخن كه به اينجا رسيد، همگى خاموش شدند، در اين هنگام، هشتاد و چند آيه از اوايل اين سوره براى توضيح معارف و برنامه‌هاى اسلام نازل گرديد. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «الميزان»، ج 3، ص 15؛ «جامع البيان»، ج 3، ص 220؛ «تفسير ابن كثير»، ج 1، ص 376،؛ «اسباب نزول الآيات» واحدى نيشابورى، ص 61؛ «درّ المنثور»، ج 2، ص 3.