(274) الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرّاً وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌

آنها كه اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‌كنند، مزدشان نزدپروردگارشان است؛ نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگين مى‌شوند.

شأن نزول:

انفاق در هر زمان به جا است‌

در احاديث بسيارى آمده است كه: اين آيه درباره على عليه السلام نازل شده است؛ زيرا آن حضرت چهار درهم داشت، درهمى را در شب، درهمى را در روز، درهمى را آشكارا و درهمى را در نهان انفاق كرد و اين آيه نازل شد. [1]

ولى مى‌دانيم نزول آيه در يك مورد خاص، مفهوم آن را محدود نمى‌كند، و شمول حكم نسبت به ديگران را، نفى نمى‌نمايد.

ا 278 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ ا 279 فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُسُ أَمْوالِكُمْ لا تَظْلِمُونَ وَ لاتُظْلَمُونَ ا 280 وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى‌ مَيْسَرَةٍ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ‌

[1] «نور الثقلين»، ج 1، ص 290 و 291؛ نويسنده «درّ المنثور» آن را از «ابن عساكر»، «طبرانى»، «ابو حاتم»، «ابن جرير» و جمعى ديگر نقل كرده است ( «درّ المنثور»، ج 1، ص 363).

و به گفته بعضى، اين آيه به اتفاق علماى شيعه و اكثر علماى اهل سنت در شأن على بن ابيطالب عليه السلام نازل شده است ...

از علماى اهل سنت: «واحدى»، «ثعلبى»، «خوارزمى»، «سدّى»، «كلبى»، «زمخشرى»، «طافى»، «قشيرى»، «ماوردى»، «ابن مغازلى»، «ابن ابى الحديد» و غير آنها نيز اين حديث نقل شده است- به «تفسير برهان» و «تفسير اثنى عشرى»، ذيل آيه مورد بحث مراجعه شود.

«وسائل الشيعه»، ج 9، ص 394 و 403؛ «بحار الانوار»، ج 36، ص 61، ج 40، ص 105، ج 41، ص 33، 34، 35.