(222) وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحيضِ وَ لاتَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ‌يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ ا 223 نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ‌

و از تو، درباره حيض سؤال مى‌كنند، بگو: چيز زيانبار و آلوده‌اى است؛ از اين رو در حالت قاعدگى، از زنان كناره‌گيرى كنيد! و با آنها نزديكى ننماييد، تا پاك شوند. وهنگامى كه پاك شدند! از طريقى كه خدا به شما فرمان داده، با آنها آميزش كنيد! خداوند، توبه كنندگان را دوست دارد، و پاكان را (نيز) دوست دارد.

زنان شما، محل بذرافشانى شما هستند، پس هر زمان كه بخواهيد، مى‌توانيد با آنها آميزش كنيد. و (سعى نمائيد با پرورش فرزندان صالح) اثر نيكى براى خود، از پيش بفرستيد! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد و بدانيد او را ملاقات خواهيد كرد و به مؤمنان، بشارت ده!

شأن نزول:

حكم آميزش در ايام عادت‌

زنان در هر ماه، به مدت حداقل سه روز، و حداكثر ده روز، قاعده مى‌شوند و آن عبارت از خونى است كه با اوصاف خاصى كه در كتب فقه آمده از رحم آنها خارج مى‌گردد، زن را در چنين حال «حائض» و آن خون را خون «حيض» مى‌گويند: آئين كنونى يهود و نصارا احكام ضد يكديگر در مورد آميزش مردان با چنين زنانى دارند كه براى هر كس حالت استفهام ايجاد مى‌نمايد.

جمعى از يهود مى‌گويند: معاشرت مردان با اين گونه زنان مطلقاً حرام است هر چند به صورت غذا خوردن سر يك سفره و يا زندگى در يك اطاق باشد، مثلًا مى‌گويند: جايى كه زن حائض بنشيند مرد نبايد بنشيند، اگر نشست بايد لباس خود را بشويد و الَّا نجس است، و نيز اگر در رختخواب او بخوابد لباس و بدن را بايد