شستشو دهد.

به طور خلاصه زن را در اين مدت، يك موجود ناپاك و لازم الاجتناب مى‌دانند.

در مقابل اين گروه، نصارا هستند كه مى‌گويند: هيچ گونه فرقى ميان حالت حيض زنان وغير حيض نيست، همه‌گونه معاشرت حتى آميزش جنسى، باآنان‌بى‌مانع‌است!

مشركان عرب به خصوص آنها كه در «مدينه» زندگى مى‌كردند، كم و بيش به خلق و خوى يهود، انس گرفته بودند و با زنان حائض مانند يهود رفتار مى‌كردند و در زمان عادت ماهيانه از آنها جدا مى‌شدند، همين اختلاف در آئين و افراط و تفريطهاى غير قابل گذشت، سبب شد كه بعضى از مسلمانان از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در اين باره سؤال كنند، در پاسخ آنان اين آيه نازل شد. [1]

ا 224 وَ لاتَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ ا 225 لايُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ في‌ أَيْمانِكُمْ وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَليمٌ‌

خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد! و براى اين كه نيكى كنيد، و تقوا پيشه سازيد، و در ميان مردم اصلاح كنيد (سوگند ياد ننماييد)! و خداوند شنوا و داناست.

خداوند شما را به خاطر سوگندهايى كه بدون توجه ياد مى‌كنيد، مؤاخذه نخواهد كرد، اما به آنچه دل‌هاى شما (به اختيار) كسب كرده، مؤاخذه مى‌كند. و خداوند، آمرزنده وبردبار است.

شأن نزول:

سوگندهاى درست و نادرست‌

ميان داماد و دخترِ يكى از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله به نام «عبداللَّه بن رواحه» اختلافى‌

[1] «فقه القرآن» قطب راوندى، ج 1، ص 51؛ «تفسير ابن كثير»، ج 1، ص 438، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير آلوسى»، ج 2، ص 120، ذيل آيه مورد بحث؛ «سنن بيهقى»، ج 2، ص 12، ح 1531.