مُشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ أُولئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَيِّنُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌

و با زنان مشرك و بت‌پرست، تا ايمان نياورده‌اند، ازدواج نكنيد! (اگر چه جز به ازدواج با كنيزان، دسترسى نداشته باشيد؛ زيرا) كنيز با ايمان، از زن آزاد بت‌پرست، بهتر است؛ هر چند (زيبايى، يا ثروت، يا موقعيت او) شما را به شگفتى آورد. و زنان خود را به ازدواج مردان بت‌پرست، تا ايمان نياورده‌اند، در نياوريد! يك غلام با ايمان، از يك مرد آزاد بت‌پرست، بهتر است؛ هر چند (مال و موقعيت و زيبايى او،) شما را به شگفتى آورد. آنها دعوت به سوى آتش مى‌كنند؛ و خدا دعوت به بهشت و آمرزش به فرمان خود مى‌نمايد، و آيات خويش را براى مردم روشن مى‌سازد؛ شايد متذكر شوند!

شأن نزول:

زنان مشرك، شايسته همسرى نيستند

شخصى به نام «مرثد» كه مرد شجاعى بود از طرف پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مأمور شد كه از «مدينه» به «مكّه» برود و جمعى از مسلمانان را كه آنجا بودند با خود بياورد، وى به قصد انجام فرمان رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد «مكّه» شد، در آنجا با زن زيبائى به نام «عناق» كه در زمان جاهليت او را مى‌شناخت برخورد نمود، آن زن او را مانند گذشته به گناه دعوت كرد، اما «مرثد» كه مسلمان شده بود تسليم خواسته او نشد، آن زن تقاضاى ازدواج نمود «مرثد» گفت: اين امر موكول به اجازه پيامبر صلى الله عليه و آله است، او پس از انجام مأموريت خود به «مدينه» بازگشت و جريان را به اطلاع پيغمبر صلى الله عليه و آله رساند اين آيه نازل شد و بيان داشت زنان مشرك و بت‌پرست، شايسته همسرى و ازدواج با مردان مسلمان نيستند. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير قرطبى»، ج 3، ص 67، ذيل آيه مورد بحث؛ «درّ المنثور»، ج 1، ص 256.

اين نكته نيز قابل ذكر است كه اين شأن نزول در مورد آيه 3 سوره «نور» نيز وارد شده است «تفسير قرطبى»، ج 12، ص 168؛ «درّ المنثور»، ج 5، ص 20).