اين روايات، به قدرى زياد است كه بعضى از محققين آن را متواتر مى‌دانند.

از مجموع آنچه گفتيم، چنين نتيجه مى‌گيريم كه منابع و راويان احاديثى كه دلالت بر انحصار آيه، به پنج تن مى‌كند، به قدرى زياد است كه جاى ترديد در آن باقى نمى‌گذارد، تا آنجا كه در «احقاق الحق» بيش از هفتاد منبع از منابع معروف اهل سنت گرد آورى شده، و منابع شيعه در اين زمينه از هزار هم مى‌گذرد. [1]

نويسنده كتاب «شواهد التنزيل» كه از علماى معروف برادران اهل سنت است بيش از 130 حديث در اين زمينه نقل كرده است. [2]

از همه اينها گذشته، پاره‌اى از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله در طول زندگى خود به كارهائى دست زدند كه هرگز با مقام معصوم بودن، سازگار نيست، مانند ماجراى «جنگ جمل» كه قيامى بود بر ضد امام وقت، كه سبب خون‌ريزى فراوانى گرديد و به گفته بعضى از مورخان تعداد كشتگان اين جنگ به هفده هزار نفر بالغ مى‌شد.

بدون شك، اين ماجرا به هيچ وجه قابل توجيه نيست و حتى مى‌بينيم خود «عايشه» نيز بعد از اين حادثه، اظهار ندامت مى‌كند كه نمونه‌اى از آن در بحث‌هاى پيشين گذشت.

عيب‌جوئى «عايشه» از «خديجه» كه از بزرگ‌ترين و فداكارترين و با فضيلت‌ترين زنان اسلام است در تاريخ اسلام مشهور است، اين سخن به قدرى بر پيامبر صلى الله عليه و آله ناگوار آمد كه، از شدت غضب مو بر تنش راست شد، فرمود: «به خدا سوگند كه هرگز همسرى بهتر از او نداشتم، او زمانى ايمان آورد كه مردم كافر بودند، و زمانى اموالش را در اختيار من گذاشت كه مردم همه از من بريده بودند»! [3]

[1] به جلد دوم «احقاق الحق» و پاورقى‌هاى آن مراجعه شود.

[2] به جلد دوم «شواهد التنزيل» حاكم حكسانى، از ص 40 تا 140.

[3] «استيعاب» و «صحيح بخارى» و «مسلم»، طبق نقل «المراجعات»، ص 229، نامه 72؛ «مسند احمد»، ج 6، ص 117.