(35) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَالْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِماتِ وَالْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً

به يقين مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ايمان و زنان با ايمان، مردان مطيع فرمان خدا و زنان مطيع فرمان خدا، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر وشكيبا و زنان صابر و شكيبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاق‌كننده وزنان انفاق كننده، مردان روزه‌دار و زنان روزه‌دار، مردان پاكدامن و زنان پاكدامن، ومردانى كه بسيار به ياد خدا هستند و زنانى كه بسيار ياد خدا مى‌كنند، خداوند براى همه آنان مغفرت و پاداش عظيمى فراهم ساخته است.

شأن نزول:

قرب و منزلت زن و مرد در پيشگاه خدا

جمعى از مفسران گفته‌اند: هنگامى كه «اسماء بنت عميس» همسر «جعفر بن ابيطالب» با شوهرش از «حبشه» بازگشت، به ديدن همسران پيامبر صلى الله عليه و آله آمد، يكى از نخستين سؤالاتى كه مطرح كرد، اين بود: آيا چيزى از آيات قرآن درباره زنان نازل شده است؟ آنها در پاسخ گفتند: نه!.

«اسماء» به خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمده عرض كرد: «اى رسول خدا، جنس زن گرفتار خسران و زيان است»!، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «چرا»؟

عرض كرد: «به خاطر اين كه در اسلام و قرآن فضيلتى درباره آنها همانند مردان نيامده است».

اينجا بود كه آيه فوق نازل شد (و به آنها اطمينان داد كه زن و مرد در پيشگاه خدا از نظر قرب و منزلت يكسانند، مهم آن است كه از نظر اعتقاد و عمل و اخلاق اسلامى واجد فضيلت باشند). [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 22، ص 176؛ «الميزان»، ج 16، ص 319.