«راعنا» كه از ماده «الرعى» به معنى مهلت دادن است، به كار مى‌بردند.

ولى يهود همين كلمه «راعنا» را از ماده «الرُّعونة» كه به معنى كودنى و حماقت است استعمال مى‌كردند (در صورت اوّل مفهومش اين است «به ما مهلت بده» ولى در صورت دوم اين است: «ما را تحميق كن»!)

يعنى براى يهود دستاويزى پيدا شده بود كه با استفاده از همان جمله‌اى كه مسلمانان مى‌گفتند، پيامبر يا مسلمانان را استهزاء كنند.

آيه فوق نازل شد و براى جلوگيرى از اين سوء استفاده، به مؤمنان دستور داد به جاى جمله «راعنا»، جمله «انظرنا» را به كار برند كه همان مفهوم را مى‌رساند، و دستاويزى براى دشمن لجوج نيست. [1]

بعضى ديگر از مفسران گفته‌اند: جمله «راعنا» در لغت يهود يك نوع دشنام بود و مفهومش اين بود «بشنو كه هرگز نشنوى» اين جمله را تكرار مى‌كردند و مى‌خنديدند! [2]

بعضى از مفسران نيز نقل كرده‌اند: يهود به جاى «راعنا»، «راعينا» مى‌گفتند كه معنيش «چوپان ما» است، و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را مخاطب قرار مى‌دادند و از اين راه استهزاء مى‌كردند. [3]

اين شأن نزول‌ها با هم تضادى ندارد و ممكن است همه صحيح باشد.

[1] «تفسير قرطبى» و «تفسير المنار» و «تفسير كبير فخر رازى» و «تفسير ابوالفتوح رازى»، و «مجمع البيان» ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 66، 67 و 332، ح 18؛ «تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام»، ص 477، 478 و 479.

[2] «تفسير قرطبى» و «المنار» و «تفسير كبير فخر رازى» و «تفسير ابوالفتوح رازى»، و «مجمع البيان» ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 66، 67 و 332، ح 18؛ «تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام»، ص 477، 478 و 479.

[3] «تفسير قرطبى» و «المنار» و «تفسير كبير فخر رازى» و «تفسير ابوالفتوح رازى»، و «مجمع البيان» ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 66، 67 و 332، ح 18؛ «تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام»، ص 477، 478 و 479.