(108) أَمْ تُريدُونَ أَنْ تَسْئَلُوا رَسُولَكُمْ كَما سُئِلَ مُوسى‌ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيلِ‌

آيا مى‌خواهيد از پيامبر خود، همان تقاضا (ى نامعقولى) را بكنيد كه پيش از اين، از موسى‌ كردند؟! (و با اين بهانه‌جوئى‌ها، از ايمان آوردن سر باز زدند.) كسى كه كفر را به جاى ايمان بپذيرد، از راه مستقيم (عقل و فطرت) گمراه شده است.

شأن نزول:

پرسش و درخواست‌هاى غيرمنطقى‌

در كتب تفسير، شأن نزول‌هائى براى اين آيه ذكر كرده‌اند كه از نظر نتيجه تقريباً همه يكسانند:

نخست اين كه از «ابن عباس» نقل شده: «وهب بن زيد» و «رافع بن حرمله» نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده گفتند: از سوى خدا نامه‌اى به عنوان ما بياور تا آن را قرائت كنيم، سپس ايمان بياوريم! و يا نهرهائى براى ما جارى فرما تا از تو پيروى كنيم! [1]

بعضى ديگر گفته‌اند: گروهى از عرب از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله همان تقاضائى را كردند كه يهود از موسى‌ عليه السلام داشتند، گفتند: خدا را آشكارا به ما نشان ده تا با چشم خود ببينيم و ايمان بياوريم! [2]

بعضى ديگر نوشته‌اند: آنها از پيامبر صلى الله عليه و آله تقاضا كردند براى آنان بتى از درخت مخصوص «ذات انواط» قرار دهد تا آن را پرستش كنند، همان گونه كه جاهلان بنى اسرائيل به موسى‌ عليه السلام گفتند: اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ: «براى ما بتى قرار ده همان گونه كه بت‌پرستان دارند»! [3]- [4]

آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

[1] «بحار الانوار»، ج 9، ص 67؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.

[2] همان مدرك.

[3] اعراف، آيه 138.

[4] «بحار الانوار»، ج 9، ص 67؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.