ما نشانههاى
روشنى براى تو فرستاديم؛ و جز فاسقان كسى به آنها كفر نمىورزد.
شأن نزول:
لجاجت و
عناد
در مورد اين
آيه، شأن نزولى از «ابن عباس» نقل شده است و آن اين كه: «ابن صوريا» دانشمند يهودى
از روى لجاج و عناد به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله گفت: تو چيزى كه براى ما
مفهوم باشد نياوردهاى! و خداوند نشانه روشنى بر تو نازل نكرده تا ما از تو تبعيت
كنيم، آيه فوق نازل شد و به او صريحاً پاسخ گفت. [1]
اى افراد با
ايمان! (هنگامى كه از پيغمبر تقاضاى مهلت براى درك آيات قرآن مىكنيد) نگوئيد:
«راعنا»؛ بلكه بگوئيد: «انظرنا». (زيرا كلمه اوّل، هم به معنى «ما را مهلت بده!»،
وهم به معنى «ما را تحميق كن!» مىباشد؛) و بشنويد! و براى كافران عذاب دردناكى
است.
شأن نزول:
سوء
استفاده از كلمات و هشدار
ابن عباس،
مفسر معروف نقل مىكند: مسلمانان صدر اسلام هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله
مشغول سخن گفتن بود و بيان آيات و احكام الهى مىكرد، گاهى از او مىخواستند كمى
با تأنّى سخن بگويد تا بتوانند مطالب را خوب درك كنند، و سؤالات و خواستههاى خود
را نيز مطرح نمايند، براى اين درخواست جمله
[1] «مجمع البيان» و «قرطبى»، ذيل آيه مورد بحث؛
«جامع البيان»، ج 1، ص 619، ذيل آيه مورد بحث.
نام کتاب : شان نزول آيات قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 32