پيامبر صلى الله عليه و آله نخست به خاطر پيشبرد هدف‌هاى سياسى تصميم گرفت، به اين پيشنهاد عمل كند ولى بعد از آن صرف‌نظر نمود، و دستور داد آن بت را نيز شكستند، در اين هنگام آيات فوق نازل شد.

4- جمعى از نمايندگان قبيله «ثقيف» خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمده، عرض كردند: ما با تو بيعت مى‌كنيم اما به سه شرط:

اوّل، در موقع نماز براى ركوع و سجود خم نشويم!

دوم، بت‌هايمان را به دست خودمان نشكنيم، خودت بشكن!

سوم، اجازه بده بت «لات» يك سال بماند!

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: دينى كه در آن ركوع و سجود نباشد به درد نمى‌خورد، و اما شكستن بت‌هايتان به دست خودتان مايليد انجام دهيد، اگر مايل نيستيد ما خودمان مى‌شكنيم! و اما عبادت «لات» من به شما چنين اجازه‌اى را نمى‌دهم.

در اين هنگام پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست و وضو گرفت و «عمر» رو به مردم كرده گفت:

چرا پيامبر صلى الله عليه و آله را آزار مى‌دهيد؟ او هرگز اجازه نخواهد داد بت‌ها در سرزمين عرب باشد، ولى درخواست كنندگان همچنان به درخواست خود ادامه مى‌دادند تا اين آيات نازل شد.

5- گروهى از نمايندگان طايفه «ثقيف» خدمتش رسيده گفتند: يك سال به ما مهلت بده، تا هدايائى را كه براى بت‌ها مى‌آورند بگيريم، هنگامى كه اين كار انجام شد، خود ما بت‌ها را مى‌شكنيم، و اسلام مى‌آوريم.

پيامبر صلى الله عليه و آله در فكر بود: روى جهاتى اين مهلت را به آنها بدهد كه آيات نازل شد و شديداً نهى كرد. [1]

شأن نزول‌هاى ديگرى شبيه آنچه در بالا آمد نيز نقل شده است.

شايد نياز به توضيح نداشته باشد كه: نادرست بودن اكثر اين شأن نزول‌ها در

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 17، ص 53 و بعضى تفاسير ديگر با كمى اختلاف.