و اگر ما تو را ثابت قدم نمى‌ساختيم (مصون از انحراف نبودى)، نزديك بود اندكى به آنان تمايل كنى.

اگر چنين مى‌كردى، ما دو برابر مجازات (مشركان) در زندگى دنيا، و دو برابر (مجازات آنها) را بعد از مرگ، به تو مى‌چشانيديم؛ سپس در برابر ما، ياورى براى خود نمى‌يافتى!

شأن نزول:

شأن نزول‌هاى ساختگى‌

در مورد اين آيات بحث‌انگيز، شأن نزول‌هاى مختلفى نقل كرده‌اند كه:

بعضى از آنها با تاريخ نزول آنها به هيچ وجه سازگار نيست، ولى، از آنجا كه اين شأن نزول‌ها دستاويزى براى بعضى از منحرفان شده است، به ذكر همه آنها مى‌پردازيم:

مرحوم «طبرسى» در «مجمع البيان» پنج قول در اين زمينه نقل كرده است:

1- قريش به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند: ما به تو اجازه نمى‌دهيم، دست به «حجر الاسود» بگذارى تا لااقل با ديده احترام به خدايان ما بنگرى.

پيامبر صلى الله عليه و آله در دل گفت: خدا كه مى‌داند من از اين بت‌ها متنفرم، اما چه مانعى دارد نگاهى به سوى آنها بيفكنم، تا بگذارند «استلام حجر الاسود» كنم، آيات فوق نازل شد و پيامبر صلى الله عليه و آله را از اين كار نهى كرد.

2- قريش پيشنهاد كرد: دست از ناسزاگوئى به خدايان ما و سبك شمردن عقل‌هايمان بردار، و اين بردگان و افراد بى سر و پا را كه بوى بد از آنها به مشام مى‌رسد، از دور خود دور كن، تا در مجلس تو حضور يابيم و به سخنانت گوش فرا دهيم.

پيامبر صلى الله عليه و آله به اميد اين كه: آنها مسلمان شوند، در فكر بود كه خواسته آنان را (هر چند موقت) بپذيرد، آيات فوق نازل شد و پيامبر صلى الله عليه و آله را بر حذر داشت!

3- پيامبر صلى الله عليه و آله بت‌ها را از «مسجد الحرام» بيرون ريخت، قريش تقاضا كردند:

اجازه دهد، بتى كه بر كوه «مروه» نزديك خانه خدا بود، به حال خود بماند،