اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد، در موقع وصيت
بايد از ميان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبيد؛ يا اگر مسافرت كرديد، و
مصيبتمرگ شما فرا رسيد، (و در آنجا مسلمانى نيافتيد،) دو نفر از غير خودتان را به
گواهى بطلبيد.
و اگر به هنگام اداى شهادت، در صدق آنها شك كرديد، آنها را بعد از نماز
نگاهمىداريد تا سوگند ياد كنند كه: «ما حاضر نيستيم حق را به چيزى بفروشيم، هر
چند در مورد خويشاوندان ما باشد؛ و شهادت الهى را كتمان نمىكنيم، كه از گناهكاران
خواهيم بود»!
و اگر اطلاعى حاصل شود كه آن دو، مرتكب گناهى شدهاند (و حق را كتمان
كردهاند)، دو نفر از كسانى كه نسبت به ميّت، اولى هستند، به جاى آنها قرار
مىگيرند، و به خداسوگند ياد مىكنند كه: «گواهى ما، از گواهى آن دو، به حق
نزديكتر است؛ و ما تجاوزى نكردهايم؛ كه اگر چنين كرده باشيم، از ظالمان خواهيم
بود»!
اين كار، نزديكتر است به اين كه گواهى به حق دهند، (و از خدا بترسند،) و يا
بترسند كه (دروغشان فاش گردد؛ و) سوگندهائى جاى سوگندهاى آنها را بگيرد. از
(مخالفت) خدابپرهيزيد، و گوش فرا دهيد. و خداوند، جمعيت فاسقان را هدايت نمىكند.
نام کتاب : شان نزول آيات قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 214