كسانى كه فرشتگان (قبض ارواح)، روح آنها را گرفتند در حالى كه به خويشتن ستم
كرده بودند، به آنها گفتند: «شما در چه حالى بوديد»؟ گفتند: «ما در سرزمين خود،
تحت فشار و مستضعف بوديم». آنها (فرشتگان) گفتند: «مگر سرزمين خدا، پهناور نبود كه
مهاجرت كنيد»؟! آنها (عذرى نداشتند، و) جايگاهشان دوزخ است، و سرانجام بدى دارند.
شأن نزول:
هجرت از سرزمين كفر
قبل از آغاز جنگ «بدر»، سران قريش اخطار كردند: همه افراد ساكن «مكّه» كه
آمادگى براى شركت در ميدان جنگ دارند، بايد براى نبرد با مسلمانان حركت كنند و هر
كس مخالفت كند خانه او ويران و اموالش مصادره مىشود.
به دنبال اين تهديد، عدهاى از افرادى كه ظاهراً اسلام آورده بودند، ولى به خاطر
علاقه شديد به خانه و زندگى و اموال خود حاضر به مهاجرت نشده بودند، نيز با
بتپرستان به سوى ميدان جنگ حركت كردند، و در ميدان در صفوف مشركان ايستادند و از
كمى نفرات مسلمانان به شك و ترديد افتادند و سرانجام در اين ميدان كشته شدند.
آيه فوق نازل گرديد و سرنوشت شوم آنها را شرح داد. [1]