طايفه «اوس» و «خزرج» يكديگر را به تجديد آن صحنه‌ها تهديد كردند، چيزى نمانده بود كه آتش خاموش شده ديرين، بار ديگر شعله‌ور گردد.

خبر به پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد، فوراً با جمعى از مهاجرين به سراغ آنها آمد، و با اندرزهاى مؤثر و سخنان تكان دهنده خود آنها را بيدار ساخت.

جمعيت، چون سخنان آرام بخش پيامبر را شنيدند از تصميم خود برگشتند، سلاح‌ها را بر زمين گذاشته، دست در گردن هم افكنده، بشدت گريه كردند، و دانستند اين از نقشه‌هاى دشمنان اسلام بوده است، و صلح و صفا و آشتى بار ديگر كينه‌هائى را كه مى‌خواست زنده شود، شستشو داد.

در اين هنگام چهار آيه فوق نازل شد كه دو آيه نخست، يهوديان اغوا كننده را نكوهش مى‌كند، و دو آيه بعد به مسلمانان هشدار مى‌دهد. [1]

ا 102 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ا 103 وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى‌شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ‌تَهْتَدُونَ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! آن گونه كه حق تقوا و پرهيزكارى است، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد؛ و از دنيا نرويد، مگر اين كه مسلمان باشيد.

و همگى به ريسمان خدا (قرآن و اسلام، و هر گونه وسيله وحدت)، چنگ زنيد، و پراكنده نشويد، و نعمت (بزرگ) خدا را بر خود، به ياد آريد كه چگونه دشمن يكديگر بوديد، و او ميان دل‌هاى شما، الفت ايجاد كرد، و به بركت نعمت او، برادر شديد! وشما بر لب حفره‌اى از آتش بوديد، خدا شما را از آن نجات داد؛ اين چنين، خداوند آيات خود را براى شما آشكار مى‌سازد؛ شايد پذيراى هدايت شويد.

[1] «بحار الانوار»، ج 71، ص 246 و ج 72، ص 163 (تنها اشاره‌اى به اين موضوع شده)؛ «تفسير طبرى»، ج 4، ص 15، ذيل آيه 99 همين سوره؛ «تفسير شوكانى»، ج 1، ص 366، ذيل آيه 99 همين سوره- «تفسير آلوسى»، ج 4، ص 14، ذيل آيه 98 همين سوره.