آنچه انجام مى‌دهيد، غافل نيست»!.

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از گروهى از اهل كتاب، (كه كارشان نفاق‌افكنى و شعله‌ور ساختن آتش كينه و عداوت است) اطاعت كنيد، شما را پس از ايمان، به كفر باز مى‌گردانند.

و چگونه ممكن است شما كافر شويد با اين كه (در دامان وحى قرار گرفته‌ايد. و) آيات خدا بر شما خوانده مى‌شود و پيامبر او در ميان شماست؟! (بنابراين به خداتمسك جوئيد)! و هر كس به خدا تمسك جويد؛ به راهى راست هدايت شده است.

شأن نزول:

آتش‌افروزى يهود

از مجموع آنچه در كتب شيعه و اهل تسنن درباره شأن نزول اين آيات نقل شده چنين استفاده مى‌شود:

يكى از يهوديان به نام «شاس بن قيس» كه پيرمردى تاريك دل و در كفر و عناد كم نظير بود روزى از كنار جمعى از مسلمانان مى‌گذشت، ديد جمعى از طايفه «اوس» و «خزرج» كه سال‌ها با هم جنگ‌هاى خونينى داشتند، در نهايت صفا و صميميت گرد هم نشسته، مجلس انسى به وجود آورده‌اند، و آتش اختلافات شديدى كه در جاهليت در ميان آنها شعله‌ور بود، به كلى خاموش شده است.

از ديدن اين صحنه، بسيار ناراحت شد و با خود گفت: اگر اينها تحت رهبرى محمّد صلى الله عليه و آله از همين راه پيش روند، موجوديت يهود به كلى در خطر است.

نقشه‌اى به نظرش رسيد: به يكى از جوانان يهودى دستور داد به جمع آنها بپيوندد، و حوادث خونين «بعاث» (محلى كه جنگ شديد اوس و خزرج در آن نقطه واقع شده بود) را به ياد آنها بياورد، و آن حوادث را پيش چشم آنها مجسم سازد. [1]

اين نقشه كه با مهارت به وسيله آن جوان يهودى پياده شد، مؤثر واقع گرديد، جمعى از مسلمانان از شنيدن اين جريان به گفتگو پرداختند، و حتى بعضى از افراد

[1] درباره ماجراى «يوم بعاث» به «كامل ابن اثير»، ج 1، ص 443 مراجعه فرمائيد.