پا بلند شود. گاه انسان آنقدر خسته مى‌شود كه تمام نيرويش را جمع مى‌كند و بر روى زانوها مى‌ايستد، امّا نمى‌تواند روى پا بلند شود. به چنين انسانى كه روى زانو ايستاده جِثِىّ گفته مى‌شود.

« «ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيّاً»؛ سپس از بين آنان كه در گرداگرد جهنّم جمع كرده‌ايم، از هر گروه و جمعيّتى، كسانى را كه در برابر خداوند رحمان از همه سركش‌تر بوده جدا مى‌كنيم».

« «ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى‌ بِهَا صِلِيّاً»؛ ما آگاهتريم كه چه كسانى مستحق دوزخ هستند و چه كسانى استحقاق جهنم را ندارند».

« «وَإِنْ مِّنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْماً مَّقْضِيّاً»؛ و همه شما (بدون استثنا) وارد جهنّم مى‌شويد، اين امرى است حتمى و قطعى و بى‌شك انجام مى‌شود».

آرى! همه انسانها بدون استثنا وارد جهنّم مى‌شوند، حتى آنها كه بهشتى‌اند!

سؤال: آيا مى‌توان از جهنّم به سوى بهشت رفت و نسوخت؟

جواب: آرى! اين امر امكان‌پذير است. اگر دريايى از آتش را تصوّر كنيد، وشى‌ء قابل اشتعالى با سرعت بسيار زيادى از آن عبور كند، نخواهد سوخت. بنابراين صالحان و پاكان و پيامبران نيز از جهنّم عبور مى‌كنند، ولى سرعت عبور آنها آن قدر زياد است كه آتش جهنّم هيچ آسيبى به آنها نمى‌رساند.

بنابراين به هر مقدار كه سرعت عبور كمتر باشد به همان نسبت آتش جهنم بر آنها اثر مى‌گذارد و واى به حال كسانى كه سرعت آنها بسيار كند است كه در آتش جهنّم سقوط مى‌كنند، و از چنين حالتى به خدا پناه مى‌بريم.

نه تنها در جهان آخرت راه بهشت از جهنّم مى‌گذرد، بلكه در اين جهان نيز راه بهشت پر پيچ و خم و داراى سنگلاخ فراوان و همراه با مشكلات بى‌شمار است. لهذا