وقت قضاى روزه تنگ نيست، بنابر احتياط واجب روز ديگرى را روزه بگيرد؛ و اگر وقت قضاى روزه تنگ است مثلًا پنج روز قضا به ذمّه دارد و پنج روز هم بيشتر به ماه رمضان باقى نمانده، همان روز را روزه بگيرد و روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1383. اگر در ماه مبارك رمضان پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و براى غسل وقت ندارد، تيمّم كند و روزه‌اش صحيح است، امّا اگر براى هيچ كدام از غسل و تيمّم وقت ندارد، بايد بعداً غسل كند و روزه او نيز صحيح است.

مسأله 1384. اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود، نمى‌تواند روزه بگيرد؛ همچنين اگر در اثناء روز خون حيض يا نفاس ببيند، اگر چه نزديك مغرب باشد.

مسأله 1385. اگر زن پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و در غسل كردن كوتاهى كند، بنابر احتياط واجب روزه‌اش باطل است، ولى چنانچه كوتاهى نكند، مثلًا منتظر باشد كه حمّام باز شود يا آب حمّام گرم شود و تا اذان غسل نكند، در صورتى كه تيمّم كرده باشد روزه او صحيح است.

مسأله 1386. زنى كه در حال استحاضه است بايد غسل خود را به تفصيلى كه در احكام استحاضه گفته شد به جا آورد و روزه او صحيح است.

مسأله 1387. كسى كه مسّ ميّت كرده و غسل مسّ ميّت بر او واجب شده، مى‌تواند بدون غسل مسّ ميّت روزه بگيرد؛ و اگر در حال روزه هم مسّ ميّت كند روزه‌اش باطل نمى‌شود، ولى براى نماز بايد غسل كند.

8. اماله كردن با مايعات‌

مسأله 1388. تنقيه (اماله كردن) با مايعات روزه را باطل مى‌كند، هر چند براى معالجه بيمارى و از روى ناچارى باشد، ولى استعمال شيافها براى معالجه اشكال ندارد و احتياط واجب آن است كه از استعمال شيافهايى كه براى تغذيه است خوددارى شود.