مسأله 1375. اگر گمان كند به اندازه غسل وقت دارد و خود را جنب كند و بعد بفهمد وقت تنگ بوده و تيمّم كند روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1376. كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مى‌داند اگر بخوابد تا صبح بيدار نمى‌شود، نبايد بخوابد؛ و چنانچه بخوابد و بيدار نشود، روزه‌اش اشكال دارد؛ و بنابر احتياط واجب بايد قضا و كفّاره به جا آورد؛ امّا اگر احتمال دهد كه بيدار مى‌شود، مى‌تواند بخوابد، و احتياط اين است كه در دفعه دوم كه بيدار شد نخوابد تا غسل كند.

مسأله 1377. كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مى‌داند يا احتمال مى‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‌شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان بيدار نشود، روزه‌اش صحيح است؛ ولى اگر تصميم بر غسل نداشته باشد يا مردّد باشد كه غسل بكند يا نه، در اين صورت اگر بيدار نشود روزه‌اش اشكال دارد.

مسأله 1378. هرگاه چنين كسى بخوابد و بيدار شود و بداند يا احتمال دهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح براى غسل كردن بيدار مى‌شود، چنانچه بخوابد و بيدار نشود، احتياطاً بايد روزه آن روز را قضا كند؛ هم چنين است اگر براى دفعه سوم بخوابد و بيدار نشود، ولى در هيچ يك از اينها كفّاره بر او واجب نمى‌شود.

مسأله 1379. خوابى كه در آن محتلم شده، خواب اوّل حساب نمى‌شود، ولى اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اوّل حساب مى‌شود.

مسأله 1380. هرگاه روزه‌دار در روز محتلم شود، روزه‌اش صحيح است و بهتر است فوراً غسل كند؛ امّا اگر غسل نكند براى روزه‌اش اشكالى ندارد.

مسأله 1381. هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده روزه‌اش صحيح است، خواه بداند پيش از اذان محتلم شده يا بعد از آن و يا شك داشته باشد.

مسأله 1382. كسى كه مى‌خواهد قضاى روزه ماه رمضان را بگيرد اگر بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده و بداند پيش از اذان صبح محتلم شده، اگر