9. قى كردن‌

مسأله 1389. قى كردن از روى عمد، روزه را باطل مى‌كند؛ هرچند براى نجات از مسموميّت و درمان بيمارى و مانند آن باشد؛ ولى قى كردن بدون اختيار يا از روى سهو روزه را باطل نمى‌كند.

مسأله 1390. اگر در شب چيزى بخورد كه مى‌داند در روز بى‌اختيار قى مى‌كند، روزه باطل نمى‌شود؛ ولى احتياط مستحب اين است كه چنين كارى نكند و اگر كرد، روزه را قضا نمايد.

مسأله 1391. واجب نيست روزه دار با فشار آوردن به خود از قى كردن خوددارى كند، ولى اگر ضرر و مشقّتى نداشته باشد بهتر است جلوگيرى كند.

مسأله 1392. اگر خرده‌هاى غذا يا حشره‌اى مانند مگس بى‌اختيار در گلوى روزه‌دار برود چنانچه بقدرى پايين برود كه نمى‌توان آن را بيرون آورد، روزه‌اش صحيح است و اگر بتواند آن را بيرون آورد بايد چنين كند؛ و بيرون آوردنش ضررى براى روزه ندارد، بلكه اگر در اين حال فرو برد روزه‌اش باطل است.

مسأله 1393. هرگاه يقين دارد كه به واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون مى‌آيد كه به آن قى كردن مى‌گويند، نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد، اشكال ندارد؛ و هر گاه بر اثر آروغ زدن بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد؛ و اگر عمداً فرو ببرد روزه‌اش باطل است، ولى اگر بى‌اختيار فرو رود اشكالى ندارد.

باقيمانده احكام مبطلات روزه‌

مسأله 1394. هرگاه يكى از امور نه گانه‌اى كه قبلًا گفته شد سهواً يا بدون اختيار به‌جا آورد روزه‌اش صحيح است؛ ولى جنب اگر بخوابد و تا اذان صبح غسل نكند روزه‌اش به شرحى كه قبلًا گفته شد اشكال دارد.

مسأله 1395. اگر روزه دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل مى‌كند انجام‌