ترك كرد: 1. اذان نماز عصر روز جمعه هنگامى كه همراه با نماز جمعه خوانده شود. 2. نماز عصر روز عرفه (روز نهم ذى‌الحجّه) هنگامى كه همراه ظهر خوانده شود. 3. نماز عشاى شب عيد قربان براى كسى كه در مشعرالحرام است و آن را همراه با مغرب مى‌خواند. 4. نماز عصر و عشاى زن مستحاضه كه بايد آن را بلافاصله بعد از نماز ظهر يا مغرب بخواند. 5. نماز عصر و عشاى كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند.

بطور كلّى هر نمازى كه با نماز قبل همراه خوانده شود اذان آن ساقط مى‌شود و فاصله شدن نافله و تعقيب كافى نيست؛ ولى اگر نمازها را جدا از هم هر يك را در وقت فضيلت خود به جا آورند، اذان و اقامه هر دو مستحبّ است.

مسأله 845. در نماز جماعت اگر يك نفر اذان و اقامه بگويد براى همه كافى است؛ و بقيّه بنابر احتياط واجب بايد اذان و اقامه را ترك كنند.

مسأله 846. هرگاه براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند نماز جماعت تمام شده، ولى صفها هنوز به هم نخورده، احتياط آن است كه براى نماز خود اذان و اقامه نگويد، به شرط اين‌كه براى جماعت اوّل اذان و اقامه گفته شده باشد.

مسأله 847. در جايى كه عدّه‌اى مشغول نماز جماعتند، يا نماز آنان تازه تمام شده و صفها به هم نخورده است، اگر كسى بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى كه برپا مى‌شود نماز بخواند، اذان و اقامه از او ساقط است، به شرط اين‌كه براى آن نماز اذان و اقامه گفته باشند و نماز جماعت صحيح باشد و هر دو نماز در يك مكان و هر دو ادا و مربوط به يك وقت و در مسجد باشد.

مسأله 848. كسى كه اذان ديگرى را مى‌شنود، مستحبّ است هر جمله را كه مى‌شنود بازگو كند؛ بازگو كردن اقامه نيز به اميد ثواب مستحبّ است (و آن را حكايت اذان و اقامه گويند).

مسأله 849. اگر مرد اذان زن را بشنود، اذان از او ساقط نمى‌شود؛ ولى اگر زن اذان مرد را بشنود، اذان از او ساقط مى‌شود.