راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگويند.

مسأله 842. اذان داراى‌ 18 جمله است به ترتيب زير:

اللَّهُ اكْبَرُ، چهار مرتبه (يعنى خداوند بزرگتر از آن است كه به وصف آيد).

اشْهَدُ انْ لا الَهَ إِلَّا اللَّهُ‌، دو مرتبه (يعنى گواهى مى‌دهم غير از خداوند يكتا معبود ديگرى نيست).

اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ‌اللَّهِ‌، دو مرتبه (يعنى گواهى مى‌دهم كه محمّد فرستاده خداست).

حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ، دو مرتبه (يعنى بشتاب به سوى نماز).

حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ‌، دو مرتبه (يعنى بشتاب به سوى رستگارى).

حَىَّ عَلى خَيْرِ الْعَمَلِ‌، دو مرتبه (يعنى بشتاب به سوى بهترين كارها كه نماز است).

اللَّهُ اكْبَرُ، دو مرتبه (يعنى خداوند بزرگتر از آن است كه به وصف آيد).

لا الَهَ إِلَّا اللَّهُ‌، دو مرتبه (يعنى هيچ معبودى جز خداوند يكتا نيست).

و اقامه 17 جمله است به اين ترتيب كه همه چيزش مانند اذان است، جز اين كه در اوّل آن فقط دو مرتبه‌ «اللَّهُ اكْبَرُ» مى‌گويند و در آخر آن يك مرتبه‌ «لا الهَ إِلّا اللَّهُ» و بعد از گفتن‌ «حَىَّ عَلَى‌ خَيْرِ الْعَمَلِ»، دو مرتبه‌ «قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ» (يعنى نماز برپا شد) اضافه مى‌شود.

مسأله 843. «اشْهَدُ أَنَّ عَلِيَّاً وَلِىُّ اللَّهِ» (يعنى گواهى مى‌دهم كه على ولىّ خدا بر همه خلق است) جزء اذان و اقامه نيست، ولى خوب است بعد از «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ» به قصد تبرّك گفته شود، لكن به صورتى كه معلوم شود جزء آن نيست.

مواردى كه اذان گفتن ساقط مى‌شود

مسأله 844. در پنج مورد اذان ساقط مى‌شود و بنابر احتياط واجب بايد آن را