مى‌رود فاصله بين ثروتمندان و فقراء بيشتر مى‌شود، تا آنجا كه بعضى از كشورها هر چه درآمد دارند بايد به عنوان سود وامهايى كه گرفته‌اند بپردازند، و خطرات اين امر بر كسى پوشيده نيست.

(1) و روشن است كه چنين دنيا و جامعه‌اى كه هر روز فقيرش، فقيرتر و ثروتمندش، ثروتمندتر مى‌شود، ظالمانه است؛ چندى قبل آمارى ديدم كه بسيار تكان‌دهنده بود؛ اين آمار مى‌گويد: 80 درصد از ثروت دنيا در دست 20 درصد مردم دنياست و 20 درصد ثروت دنيا در دست 80 درصد مردم دنياست، يعنى اگر تعداد مردم دنيا را فرضا 100 نفر در نظر بگيريم و ثروت دنيا را هم 100 تومان بدانيم، 80 تومان آن در دست 20 نفر و 20 تومان آن در دست 80 نفر مى‌باشد!

و به يقين يكى از علتهاى عمده اين فاصله طبقاتى رباخوارى است و ما بايد خداوند متعال را شاكر باشيم كه به بركت اسلام و انقلاب اسلامى در حال تحوّل از اين پديده خطرناك هستيم، هر چند هنوز به كمال مطلوب نرسيده‌ايم.

(2)

نكته چهارم: ربا باعث تضعيف عواطف انسانى است.

رباخوارى باعث برچيده شدن يا ضعف عواطف انسانى است و اين مسأله در چند روايت از معصومين- عليهم السّلام- مورد تأكيد قرار گرفته است.

1- عن سماعة قال: قلت لأبي عبد اللّه عليه السّلام: انّى قد رأيت اللّه تعالى قد ذكر الرّبا فى غير آية و كرّره؟ قال: او تدرى لم ذاك؟ قلت: لا، قال: لئلا يمتنع النّاس من اصطناع المعروف. [1]

(3) سماعة- كه يكى از راويان معروف حديث و از اصحاب امام صادق عليه السّلام است- مى‌گويد: به حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم: چرا خداوند متعال مسئله ربا را در قرآن به طور مكرر مطرح كرده (و تحريم نموده) است؟!

[1]- وسايل الشيعة، جلد 12، ابواب الربا، باب 1، حديث 3.