المدارك أنه المشهور و عن الروض نسبته إلى فتوى الأصحاب» [1].

نتيجه اين كه تأخير نماز تا تنگى وقت و سپس انجام آن با تيمّم شرعا جايز نيست، و چنين شخصى مرتكب معصيت شده، زيرا با استفاده از مقدّمه حرام چاره‌جويى كرده است.

2- حكم وضعى‌

اگر مكلّف نمازش را تأخير انداخت، و در تنگى وقت، كه زمان كافى براى وضو گرفتن نبود، تيمّم كرد و نماز را خواند، يا به هنگام سحر ماه مبارك رمضان غسل جنابت را به تأخير انداخت و در تنگى وقت، كه زمان كافى براى غسل نداشت، تيمّم بدل از غسل جنابت كرد و روزه گرفت، صرفنظر از اين كه مرتكب معصيت شده، آيا نماز و روزه‌اش صحيح مى‌باشد؟ يا باطل است و نياز به قضا دارد؟

حق اين است كه تيمّم چنين شخصى صحيح، و نماز و روزه‌اش مجزى است و نيازى به قضا ندارد، زيرا اطلاقات ادلّه تيمّم شامل مورد بحث مى‌شود. از جمله اين اطلاقات آيه ششم سوره مائده است.

خداوند متعال در اين آيه مى‌فرمايد:

(وَ إِنْ كُنْتُمْ مَرْضى‌ أَوْ عَلى‌ سَفَرٍ ... أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً)؛

اگر بيمار يا مسافر باشيد ... يا با زنان تماس گرفته‌ايد، و آب (براى غسل يا وضو) نيابيد، با خاك پاكى تيمّم كنيد.»

[1]. جواهر الكلام، جلد 5، صفحه 86.