اعم، و مسائل خداشناسى به گونه اخص، نبايد از نظر دور داشت، زيرا اين چند موضوع به يقيين به دورى آنها كمك مى‌كند:

1- خرافات‌

خرافات و آميخته شدن آن با مسائل مذهبى چنان چهره بعضى از مذاهب را ضدّ علمى نشان داده كه جمعى از دانشمندان علوم طبيعى، لا مذهبى را به قرار گرفتن در سلك پيروان آن مذهب ترجيح مى‌دهند، زيرا آن را نوعى گرايش به كهنه‌پرستى و عقب‌گرد و تنزّل از مقام انسانى مى‌دانند.

به عنوان مثال چه كسى است كه مراسم‌ «عشاى ربّانى» يا شام خداوند! را در كليسا ببيند كه كشيش با خواندن اورادى بر قرص نان و ظرف شرابى و تقسيم آن در ميان حاضران، معتقد است كه با خوردن جامى از شراب مزبور، خون مسيح در عروق آنها جارى، و با خوردن پاره‌اى از نان مزبور گوشت مسيح به بدن آنها ملحق مى‌شود! و به چنين مذهبى ايمان پيدا كند؟

و يا هنگامى كه عالم طبيعى ورود در جرگه اين مذهبيّون را با قبول آلودگى فطرت بشر و گناهكارى ارثى از «پدر ومادر نخستين»، آن هم گناه بهره‌گيرى از درخت علم و دانش (معرفت نيك و بد) مساوى مى‌بيند و راه نجات را به جاى تعليم و تربيت و سازندگى فرد و اجتماع، شفاعت پسر خدا! مى‌دانند و مى‌گويند:

«اوست كفّاره به جهت گناهان ما و نه فقط گناهان ما، بلكه به جهت تمام جهان نيز، خون پسر او، عيسى مسيح ما را از هر گناه پاك مى‌سازد» [1] چگونه مى‌تواند مذهبى شود؟!

[1]. رساله اوّل يوحنّا.